قناري... آهاي قناري... خبر از دلم نداري
منه غربت زده ديگه شدم از خودم فراري
توي برزخ نگاهي که يه روز عاشق من بود
اون که واژه واژه حرفا ش معنيه يکي شدن بود
آرزوي تلخ مردن تو دلم نفس نفس زد
.چه بلا ها سرم اومد حتي مرگم منو پس زد
دارم از خودم مي گيرم حق هر دلواپسي رو
ضربان تند هق هق عقده هاي بي کسي رو
قناري آهاي قناري ....آها ي ..اي هم قفس من
قفل اين سکوتو بشکن ....بخون از خواب پريدن
از اقاقي به ستاره ... از ستاره به سپيده
به تبسم... به ترانه ...به يه لذت نچيده
ديگه خيلي دورم از اون... اوني که تنها ترم کرد
نمي گم جدايي سخته ...نمي گم بهش که بر گرد
مي خوام اين روزا ي غصه ...با دل تو همصداشم
مي خوام اندازه ي بالم تو قفس پرنده باشم